Περί Νοοτροπίας… Vol.2

Στο χτεσινό πρώτο άρθρο του Blog αναφερθήκαμε στη νοοτροπία που έχει ποτίσει στα αποδυτήρια του Βικελίδης και έχει μετατρέψει τους περισσότερους ποδοσφαιριστές της ομάδας σε δημόσιους υπαλλήλους. Σε αθλητές που αφού εντρυφήσουν στα της ομάδας ξαφνικά μετατρέπονται σε αδιάφορους, αφελείς, συνδικαλιστές, μπεκρήδες, κωλόπαιδα, αληταράδες κλπ κλπ… Πως γίνεται όλοι όσοι έρχονται στον Άρη, και ενώ κατά γενική ομολογία το ξέρουν το τόπι, μετά από λίγο καιρό να μεταμορφώνονται και να μας παρουσιάζουν το, χειρότερο εαυτό τους? Δεν είναι ένα ούτε δύο ούτε τρία τα παραδείγματα. Έχουν περάσει και συνεχίζουν (!) να περνούν δεκάδες αθλητές κάθε χρόνο από την ομάδα. Κάτι, λοιπόν, φταίει, κάτι δεν λειτουργεί καλά στην ομάδα και την κρατάει στάσιμη όλα αυτά τα τελευταία χρόνια… Μην βιαστείτε να φωνάξετε για τον προπονητή. Και από αυτούς έχουμε δει μπόλικους. Από τον καλύτερο κατά γενική ομολογία και πιο πετυχημένο τεχνικό στην Ελλάδα, τον Μπάγεβιτς, μέχρι το μεγαλύτερο όνομα ξένου τεχνικού που ήρθε ποτέ στην Ελλάδα, τον Κούπερ! Όλοι απέτυχαν! Όλοι! Ασχέτως αν κάποιοι βιάστηκαν να παραιτηθούν ή άλλοι αναγκάστηκαν να το πράξουν, γεγονός είναι ότι κανείς τους δεν κατάφερε να πάει τον Άρη ένα σκαλί ψηλότερα…

Άρα ποια είναι η λύση φίλε συναρειανέ?

«Να τους πλακώσουμε στο ξύλο! Αν φάνε σούτια θα μάθουν να σέβονται τον Λαό!» φωνάζουν πολλοί…

«Να μπει ο Λαμπριακός μέσα στα αποδυτήρια, να τους κατεβάσει 5 καντήλια και 10 Χριστοπαναγίες και να τους τρίξει τα δόντια!» φωνάζουν κάποιοι άλλοι…

Και σκέφτομαι… γιατί ρε γαμώτο στην ομάδα μου πρέπει κάποιος να τραμπουκίζει τους παίχτες για να αποδόσουν τα αναμενόμενα?? Αυτό συμβαίνει στις άλλες ομάδες που προχωράνε είτε στο εξωτερικό είτε ακόμα και στους ανταγωνιστές μας εντός συνόρων???

Η Νοοτροπία μεταδίδεται στο ποδοσφαιρικό τμήμα πρώτα ΠΡΩΤΑ από την Διοίκηση και μετά από όλους τους υπόλοιπους! Η Διοίκηση έχει την ευθύνη να θέσει στόχους, να προσλάβει το κατάλληλο προσωπικό, να του αναθέσει ρόλους και να του καταστήσει σαφές για ποιο λόγο το επέλεξε και τι υποχρεώσεις έχει. Η Διοίκηση λοιπόν, που πρέπει να αποτελείται από άτομα που έχουν την κατάλληλη τεχνογνωσία, οφείλει πέρα από τα οικονομικά-λογιστικά της ομάδας, να οργανώσει και το αγωνιστικό τμήμα με ανθρώπους έμπειρους σε κάθε πόστο και με ξεκάθαρο ρόλο. Τι γίνεται στην ομάδα μας? Στην περίπτωσή μας η Διοίκηση αποτελείται ως επί το πλείστον από πετυχημένους επιχειρηματίες μεν, άσχετους με την μπάλα δε! Η «αμπαλοσύνη»  της Διοίκησης είναι φανερή και το ξέρουν και οι ίδιοι γι' αυτό και έχει ανατεθεί όλο το βάρος στο Γ.Κόντη, ο οποίος όχι μόνο έχει το πάνω χέρι στο ποιος έρχεται και ποιος φεύγει από την ομάδα, αλλά συχνά πυκνά αναλαμβάνει και άλλους ρόλους όπως πχ. εκπροσώπηση της ΠΑΕ σε συνεδριάσεις της Λίγκας, δηλώσεις στα ΜΜΕ για διάφορα θέματα της ομάδας κλπ κλπ.

Η Διοίκηση οφείλει επίσης να οργανώσει σωστά και τις ακαδημίες της ομάδας και να υιοθετήσει  αυτό που κάνουν τόσα χρόνια ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, ένα σύστημα παιχνιδιού δηλαδή που θα ταιριάζει στην φιλοσοφία του συλλόγου και θα διδάσκεται σε όλα τα τμήματα, από τα μπαμπίνι έως και την πρώτη ομάδα. Με βάση αυτό θα γίνεται στην συνέχεια και η επιλογή προπονητών και ποδοσφαιριστών.

Και πάμε και στο επίμαχο κομμάτι της συμπεριφοράς των ποδοσφαιριστών απ’ όπου και ξεκινήσαμε. Καταρχήν σε κάθε έναν που υπογράφει συμβόλαιο με την ομάδα θα πρέπει να του εξηγείται η ιστορία της ομάδας αλλά και το γιατί επιλέχτηκε αυτός για την συγκεκριμένη θέση καθώς και τι υποχρεώσεις έχει απέναντι στην ομάδα. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να είναι αμείλικτη σε θέματα απείθαρχων ποδοσφαιριστών και σε θέματα παραβίασης των ωραρίων τους από την πρώτη κιόλας στιγμή εμφάνισης τέτοιων φαινομένων. Τι γίνεται σε μας? Το συγκεκριμένο πρόβλημα διαιωνίζεται χωρίς κανείς να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα. Ποια είναι αυτά? Χρηματικά πρόστιμα βαρβάτα μέχρι και διακοπή συμβολαίου! Για παραδειγματισμό και συμμόρφωση. Αντ’ αυτού βλέπουμε μια διοίκηση ανίκανη να επιβληθεί στους υπαλλήλους της. Βλέπουμε και φέτος να παρουσιάζονται προβλήματα παρόμοια με αυτά που δημιουργούσαν πέρσι Ναφτί και Κάλβο. Βλέπουμε βασικότατο ποδοσφαιριστή της ομάδας να φεύγει στο εξωτερικό να εγχειριστεί (χωρίς να ενημερώσει κανέναν) προκειμένου να προλάβει το Euro με την εθνική το επόμενο καλοκαίρι, με τον χρόνο αποθεραπείας του να φτάνει σχεδόν την εναπομένουσα διάρκεια του συμβολαίου του και αυτό να περνάει ατιμώρητο!!! Την ίδια στιγμή που οι ανταγωνίστριες ομάδες τιμωρούν παρόμοια παραπτώματα (βλέπε Γέστε στον Ολυμπιακό) με πρόστιμα μαμούθ! Γιατί άραγε...? Βλέπουμε να επιβάλλεται πρόστιμο για το κάκιστο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα και στην συνέχεια μαθαίνουμε ότι αυτό δεν θα ισχύσει σε περίπτωση δύο νικών στα παιχνίδια με τέλη και πουλί! Λες και θα έκαναν κάποιο κατόρθωμα νικώντας τα δύο παραπάνω λιμά!!! Το αυτονόητο θα έκαναν… και όμως κατάφεραν να μην το κάνουν κατά το ήμισυ μέχρι στιγμής…  Πως θα σε θεωρήσει σοβαρή ΠΑΕ ο x υπάλληλος σου βλέποντας να μένουν ατιμώρητα τέτοια παραπτώματα?? Πως θα σε θεωρήσει σοβαρή ΠΑΕ ο x υπάλληλος σου όταν του περνάς την εντύπωση ότι με 2 συνεχόμενες νίκες διαγράφονται παλιότερες αμαρτίες???

Αν η Διοίκηση «δεν το έχει» όλο αυτό το λιγότερο που έχει να κάνει είναι να στείλει ανθρώπους της στο εξωτερικό, σε ομάδες που λειτουργούν με υποδειγματικό τρόπο, προκειμένου να εκπαιδευτούν και να αποκτήσουν την κατάλληλη τεχνογνωσία στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Κάτι παρόμοιο δηλαδή, με αυτό που κάνει η Λ.Φ.Α. συμμετέχοντας σε διεθνή συνέδρια, προσπαθώντας να αποκομίσει εμπειρίες από συλλόγους που χρησιμοποιούν αντίστοιχα μοντέλα διοίκησης.

Νοοτροπία φυσικά μεταδίδουν και ο προπονητής αλλά και ο κόσμος. Το κομμάτι που αφορά στον προπονητή καταλήγει και πάλι στην Διοίκηση καθώς επιλογή της είναι ο εκάστοτε προπονητής. Όσο για τον κόσμο… και εδώ χρειαζόμαστε αρκετή δουλειά… Δεν γίνεται φίλε μου συναρειανέ να συναντάς ξημερώματα το x παίχτη σε νυχτερινό κέντρο και να τον κερνάς σφηνάκια! Δεν γίνετε να χειροκροτείς παίχτες και προπονητή που έχει φάει τέσσερα γκολ μέσα σε κατάμεστο Βικελίδης! Δεν γίνεται να πηγαίνεις στην πρώτη προπόνηση της ομάδας με Κούπερ στον πάγκο, μετά από σερί κάκιστων αποτελεσμάτων , και με το που βγαίνουν οι παίχτες για τρέξιμο να σηκώνεσαι και να τους χειροκροτείς επειδή τρέχουν!!! Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να γίνει «ακριβό» το χειροκρότημά σου? Μήπως πρέπει κάποιες στιγμές να περιορίζεσαι σε φωνή και τραγούδι από την κερκίδα από το να χαϊδεύεις τους ήδη παραχαϊδεμένους? Όπως δεν γίνεται φυσικά και να περιμένεις να μείνεις εκτός στόχων για να επισημάνεις τα κακώς κείμενα στην ομάδα…

Έχουμε πολύ δουλειά ακόμη…

ΥΓ: Την Κυριακή έχουμε κρίσιμο ματς με το πουλερικό. Αυτό που απαιτούμε είναι το αυτονόητο! Πάθος και φυσικά 3 πονταλάκια! Και φυσικά η νίκη που ΘΑ έρθει δεν θα σημαίνει τίποτα παραπάνω από αυτά τα 3 πονταλάκια και σε καμία περίπτωση δεν θα μας κάνει να κερδίσουμε το ήδη χαμένο έδαφος…

ΥΓ2: Πριν λίγο έγινε γνωστό  ότι ο Α.Αμπελάς ανέλαβε χρέη team manager στο ποδοσφαιρικό τμήμα στο πλευρο του Γιώργου Κολτσίδα. Σωστή κίνηση η ενίσχυση του συγκεκριμένου πόστου…

ΥΓ3: Ελπίζω να προσέξατε την διαφορά στην σημερινή φωτογραφία του άρθρου σε σχέση με την χτεσινή…